Kahler - Gevolgen
De ongecontroleerde woekering van myeloma cellen heeft de volgende mogelijke consequenties:
- destructie van het skelet
- achteruitgang van de werking van het beenmerg
- verhoogd plasma volume en viscositeit
- onderdrukking van de normale immuunglobuline productie
- nierinsufficiëntie (ontoereikende nierwerking)
Niettemin kan de ziekte jaren a-symptomatisch blijven ( zie MGUS.)
Lichamelijke klachten en afwijkingen
De eerste symptomen van de ziekte van Kahler zijn meestal klachten van moeheid en botpijn, vaak als toenemende lage rugpijn. In 75 tot 85% van de gevallen is er sprake van bloedarmoede (o.a. als oorzaak van de moeheid), die aanvankelijk matig is maar verergerd met de evolutie van de ziekte.
Bij het radiologisch onderzoek voor de diagnosestelling vindt men spontane fracturen bij 60% van de patiënten, onder andere van de wervellichamen, die soms pijnloos en onopgemerkt zijn opgetreden en oorzaak kunnen zijn van neurologische afwijkingen. Bij 20 % van de patiënten vindt men alleen osteoporose en bij een andere 20 % zijn de radiologische bevindingen aanvankelijk normaal.
Een typisch beeld van de ziekte is dat de pijnklachten toenemen en op verschillende plaatsen voorkomen. Tengevolge van nierfunctiestoornissen kan zich misselijkheid voordoen en hypercalciëmie (een verhoogd calciumgehalte in het bloed) - komt in 17 tot 30 % van de gevallen voor - kan een voortdurend dorstgevoelen veroorzaken. Er is een toegenomen neiging tot bloeding. Infecties blijken eerst genezen, maar komen steeds weer terug (recidiverende infecties) Bij tekorten aan IgA en IgG in het boed kunnen er zeer ernstige vormen van infecties optreden zoals hersenvliesontsteking (meningitis), longontsteking (pneunomie) en oorontsteking (otitis)...
De klinische afwijkingen kunnen eindeloos variëren. Naarmate de ziekte evolueert bestaat het gevaar op toenemende invaliditeit door een veralgemeende afbraak van het bot met breuken tot gevolg, herhaalde infecties, ontoereikende werking van de nieren, en bloedarmoede met daarnaast soms andere orgaanafwijkingen.
Psychische klachten en problemen
De lichamelijke problemen die met de ziekte van Kahler gepaard gaan, alsook met de behandeling ervan, kunnen ook hun weerslag hebben op de psyche van de patiënt. Zo kan het verlies aan energie leiden tot het frustrerend gevoel van “wel willen maar niet kunnen”. Buitenstaanders begrijpen dit niet altijd en het is ook moeilijk uit te leggen omdat de patiënt zelf niet goed weet wat er juist aan de hand is en daardoor soms twijfelt aan zichzelf.
Sommige lichamelijke afwijkingen kunnen ook leiden tot afhankelijkheid van derden. Bovendien ondermijnt pijn het lichaam wat eveneens tot vermoeidheid kan leiden, maar ook tot gebrek aan eetlust, slaapstoornissen en zo oorzaak kan worden van een depressie.
De psychische gevolgen hebben ook te maken met gevoelens van angst en onzekerheid. Die zullen in meer of mindere mate de gedachten van de patiënt beïnvloeden en soms zelfs beheersen.
Heden en toekomst staan immers onder druk tengevolge van de onzekerheid en angst voor wat komen gaat: pijn, invaliditeit, lijden, afhankelijkheid?
De confrontatie met de ziekte van Kahler veroorzaakt vanwege het verlies van zekerheden ook een rouwproces: de zekerheid van de gezondheid, van een lang leven, van een lichaam waarop men kan rekenen, is plots weg. Dit proces gaat dikwijls gepaard met gevoelens van ongeloof, boosheid en machteloosheid.
Rouwen is een soort “herkauwen” van de gevoelens die met de ziekte te maken hebben, tot ze verwerkt zijn. Hoe sterk het leven van de zieke door deze gevoelens wordt beheerst en hoe die ermee omgaat, wordt deels bepaald door zijn karakter – optimistisch of pessimistisch – en met zijn manier van overleven.
Daarom is het belangrijk dat de patiënt niet aarzelt om over deze problemen met zijn arts te praten, zodat die eventueel kan doorverwijzen naar een psychotherapeut, psycholoog, zelfhulpgroep of patiëntenvereniging.
De relatie tussen de patiënt met Kahler en zijn naaste omgeving - partner, kind, familielid of vriend - is eveneens van het grootste belang. Die moet zo harmonieus mogelijk verlopen. De basis hiervoor is wederzijds overleg. Communicatie is daarbij het sleutelwoord.